بنیاد آموزش آیکیدو آن است که خودتان را از نو ذوب و ریخته گری کنید، اگر شما از ابتدا بخواهید به تمرین تکنیکهای جاری نمودن "کی" (کی نو ناگارا) بپردازید، نمی توانید به این مهم دست یابید. آموزش پایه شامل این موضوع نیز می گردد که به یارتان اجازه دهید تا شما را بدرستی و محکم بگیرد. با انجام اینکار او در حق شما لطف می کند و از این وضعیت است که شما می توانید به تمرین تکنیک ها بپردازید. یکی از دستور العمل های استاد بزرگ این بود که همیشه تمرین را با "تای نو هنکو" (کوکیوهو) آغاز کنید.شما هرگز در مورد تمرین کردن آن نباید کوتاهی کنید. این چیزی است که ما در ایواما آموزش می دهیم.
بسیار مهم است که به سختی و با پشتکار "تای نو هنکو" و  "موریته دوری کوکیوهو" را تمرین کنید. در غیر این صورت شخص حتی نمی تواند تکنیک ایکیو را توضیح دهد. وقتیکه شما برروی پای جلوی خود می چرخید و به سمت جلو باز می شوید و در مقابلتان فضا ایجاد می کنید، مثل آنچه در تکنیکهای اورا وازا انجام می دهید، شما باید قادر باشید تا یک "تای نو هنکو"  را به شکل صحیح آن اجرا کنید. بدن شما برروی شصت پای جلو می چرخد. دقت کنید که به درستی و از روی اصول بچرخید، نه به شکل قدیمی که بدنتان به آن عادت کرده است. (توضیح: چرخش از لگن و حول محور بدن مورد نظر است). شما باید با یارتان بشکل دقیق و صریح در  هماهنگی قرار گیرید، نه اینکه بشکلی مبهم و سرسری. شما باید از این شروع ساده و ناب کار خود را آغاز کنید. (توضیح: مبنا و اصل در آیکیدو حرکات و گامهای هماهنگ پایه است)

آژ: دقت و صراحت مورد نیاز در ادغام شدن با حرکت حریف یک نکته با ارزش است.
هیتوهیرو: در یک شکل عمومی هر کسی می تواند این ادغام را انجام دهد، اما شخص باید شروع به یادگیری شکلهای خاصی کند که در نهایت به هارمونی فراگیر و جهانی که استاد بزرگ از آن صحبت کرده است گسترش خواهد یافت. ابتدا شما باید یاد بگیرید که چگونه با یارتان در وضعیت "شصت پا به شصت پا" ادغام شوید (توضیح: در حرکت موریته دوری کوکیو هو شصت پای جلو را کنار شصت پای جلوی یارمان قرار می دهیم و بعد شروع به چرخش می کنیم) و سپس برروی پای جلو بچرخید. وقتی شما بدانید که چگونه بدرستی بچرخید آنگاه قادر خواهید بود تکنیکهای "اورا وازا" را اجرا کنید. فرد نمی تواند این چیزها را بصورت شفاهی بیان کند، تنها از راه تمرین است که می توان در این موارد به استادی رسید. بنیانگذار آیکیدو می گفت " اول تمرین".  این طور نیست که یارتان با شما ادغام شود، اما این شما هستید که باید در هر شرایطی با او ادغام شوید. (توضیح: شما باید خود را با شرایط یارتان تطبیق دهید): "حرکت کنید، باز شوید و آنگاه رهبری را بدست بگیرید". این چیزی بود که استاد بزرگ به سن سی سایتو تعلیم داد. اشتباهی در حد یک سانتی متر می تواند این امکان را فراهم کند که یک تکنیک با موفقیت اجرا شود. شما نمی توانید تکنیک ها را بطور دلخواه خود و سرسری تغییر دهید تا برای شما راحت تر باشد. برای انجام هر تکنیک راهی دقیق و قطعی وجود دارد. هر شخصی حتی اگر از نظر فیزیکی قوی نباشد باید بتواند تکنیک ها را به اجرا درآورد. متاسفانه افراد "تای نو هنکو" را دست کم می گیرند و در تمرین آن سهل انگاری می کنند. من تنها با دیدن اجرای "تای نو هنکو" و "موریته دوری کوکیوهو" توسط افراد، می توانم به شما بگویم که آنها در دوجوی شان چگونه تمرین می کنند و نیازی نیست گه چیز بیشتری را ببینم.(توضیح: دوستان لطفا توجه کنید). من فکر می کنم همه پایه های "تای جوتسو" بنیانگذار آیکیدو در این دو تکنیک و ایکیو در بر گرفته می شود. واقعا سخت است که کسی را پیدا کنیم که یک تکنیک ایکیوی بی نقص را اجرا کند. متوجه هستم که این گستاخانه به نظر می رسد، اما من فکر می کنم شما بدون اینکه آموزشتان را از این تکنیکها بدرستی شروع نکنید، بتوانید آیکیدو را درک کنید.
اگر شما در "تای نو هنکو" استاد نشوید، همیشه در اجرای تکنیکهای ديگر، کار شما با برخورد و تصادم به حریف خاتمه می یابد. این تمرین پایه برای آن است که شما را قادر سازد تا مشکلاتی را که بدلیل حرکات نادرست بدن بروز می کند، حل کنید. همچنان که این موضوع معنی عمیق تری دارد و توضیح دادنش در کلام غیر ممکن است، من احساس می کنم که تنها راه برای یادگیری این است که به یارتان اجازه دهید تا شما را محکم بگیرد.

 آژ: در بعضی دوجوها مربیان پس از اینکه تکنیکها را فقط دو یا سه مرتبه نمایش می دهند از هنرجویان می خواهند تا آنرا تمرین کنند، بدون اینکه توضیح بیشتری درباره آن بدهند، اما در ایواما شما همیشه توضیحاتی با جزئیات کامل در مورد تکنیکها می دهید.
هیتوهیرو: دلیل اینکه سن سی سایتو تکنیک ها را با جزئیات توضیح می داد این بود که می خواست همه هر چه زودتر در این تکنیکها به استادی برسند. روش آموزشی او حاصل اشتباهات زیادی است که او در طی سالها انجام داده و از آنها درس آموخته است. استاد بزرگ در واپسین سالهای حیاتش تکنیکی را به سرعت برق نمایش می داد، سپس در مورد توانایی هنرجویان در اینکه تا چه اندازه آنرا بخوبی درک کرده اند، قضاوت می کرد. چون سن سی سایتو می خواست که همه به همان سرعت که او پیشرفت کرد، پیشرفت کنند، او به محض اینکه خطای شاگردانش را میدید بلافاصله آنها را متوقف می کرد و با جزئیات به آنها اشتباهشان را توضیح می داد. اگر او به آسانی تمرین داده شده بود، نمی توانست چنین کاری را انجام دهد. اگر یارتان همیشه به شما تسلیم شود، شما هرگز نمی توانید بگویید که آیا واقعا دارید تکنیک را بدرستی اجرا می کنید یا نه. اینکه یارتان شما را محکم بگیرد، این کمک را می کند که تشخیص دهید که آیا تکنیک را درست اجرا می کنید یا نه. البته این بدان معنا نیست که او شما را بشکل خشن یا نادرستی بگیرد. البته اگر چنین هم باشد تکنیک باید بگونه ای تغییر یابد که بتواند راه حلی برای آن پیدا کند. یارتان باید شما را محکم اما بدرستی بگیرد، آنگاه شما خواهید آموخت که چگونه با نیروی او ادغام شوید و در هم بیامیزید. (توضیح: توجه داشته باشید که این محکم گرفتن برای بعضی مواقع توصیه شده است و نه همیشه. در بیشتر مواقع هدف هماهنگی و ایجاد هارمونی بین اوکه و ناگه و در نهایت ابتدا یادگیری نکات و ظرافت های تکنیک است). این آموزش پایه است. زمانیکه حریفتان برای گرفتن شما می آید، با تکنیک خود او را رهبری کنید. شما بدنهایتان را به هم قرض می دهید، پس شما می توانید با جدیت تمرین کنید.

آژ: مردم اغلب می گویند که در آیکیدو شما نمی توانید قابلیتهایتان را بسنجید و برآورد کنید، چراکه حریفتان با شما همکاری می کند.
هیتوهیرو: این صحت ندارد. شما همواره در هر لحظه ای از تمرین می توانید ببینید که آیا تکنیک تان خوب است یا بد. اگر شما برای اجرای تکنیک، باید تلاش غیر ضروری انجام دهید، یا احساس کنید که یارتان بسیار سنگین است، یا با او برخورد کنید، این به علت آن است که شما بطور کامل با او ادغام و هماهنگ نشده اید. شما باید بطور شفاف قادر باشید که تشخیص دهید که مشکل حرکت شما در کجاست، یا اینکه شاید شما به اندازه کافی باز نشده اید و فضا ایجاد نکرده اید. برای اینکه بگوییم تکنیک ها بدرستی عمل می کنند یا خیر، نیازی به برگزاری مسابقه و رقابت نیست.

 آژ: آیا منظور شما این است که در حین تمرین یارتان باید بشکل جدی به شما حمله کند؟
هیتوهیرو: بله، اگر من گفتم به من اطمینان کنید. او (یارتان) باید با تمام نیرو به سمت شما حمله کند. اگر من بگویم "به من ضربه بزن"، او باید به سختی ضربه بزند، یا اگر مرا می گیرد باید با قدرت بگیرد. او باید با تمام نیرو و انرژی خود به من حمله کند. البته اگر نیروی اوکه از یارش بطور قابل ملاحظه ای تفاوت داشته باشد، باید با نیمی از نیروی خود حمله کند تا ناگه هنوز بتواند یاد بگیرد. (توضيح: در حمله باید نیروی واقعی وجود داشته باشد تا ناگه بتواند آنرا احساس کند و از آن جهت یادگیری استفاده کند. هرگز هدف از حمله با تمام نیرو تخریب یا آسیب رساندن به ناگه نیست).  در مجموع بزرگترین چالش زمانی است که می خواهید انرژی خود را با کودکی ادغام کنید. این واضح است که برخی مردم از برخی دیگر قوی تر هستند، اما اگر آنها یارشان را مجروح کنند مرتکب خشونت شده اند، که این دیگر آیکیدو نیست. بعضی از مردم معتقدند چنین تمرین خشنی ارزشمند است، ولی من فکر می کنم آن تمرینی نامطبوع و ننگین است. بنیانگذار آیکیدو می گفت ما باید از تمرینمان لذت ببریم، اما این بستگی دارد که شما آنرا چقدر لذت بخش کنید. زمانیکه شما در پایان کلاس از روی صمیمیت به یارتان بگویید "از شما خیلی سپاسگذارم. دوباره با من تمرین کنید"، آن بهترین نوع تمرین بوده است. اگر بین شما و یارتان برخورد و ناسازگاری بوجود آید و پس از تمرین یک حس ناخوشایند باقی بماند، چنین تمرینی نمی تواند ما را بسوی دنیای صلح رهبری کند، آن چیزی بنیانگذار آیکیدو می خواست. من از افراد می خواهم که از همه کلاسهای من لذت ببرند. حتی زمانیکه افراد مجروح می شوند و می خواهند هنوز تمرین کنند، باید جایی برای آنها وجود داشته باشد. من به هنرجویان توصیه می کنم که اگر آسیبی در مچ یا آرنج دارند به یارشان بگویند. آنها هنوز می توانند با بازوی سالمشان با اشتیاق و حرارت تمرین کنند. من به افرادی که زانویشان مشکل دارد می گویم تا بجای تکنیکهای نشسته تکنیکهای ایستاده را تمرین کنند. بهترین تمرین زمانی است که شما مراقب یکدیگر باشید و به هم اهمیت دهید. استاد بزرگ نماینده یک رویکرد با ذهن باز بود و در ایوما شما هنوز می توانید با این احساس لمس شوید و تحت تاثير قرار گیرید. همچنین او می گفت اگر شما بخواهید می توانید از هر چیزی که می بینید بیاموزید. این حقیقت دارد.

 آژ: گاهی افراد نمی توانند هر روز تمرین کنند، بنظر می رسد که این مهم است که آنها در تمرینشان تا چه حد جدی هستند، اینطور نیست؟
هیتوهیرو: بله. استاد بزرگ می گفت، حتی اگر شما صدها بار سوبوری (حرکات شمشیر) را تمرین کنید، اگر "کی" خود را در آن نگذارید وقت خود را تلف کرده اید. حتی ده بار کافی خواهد بود اگر تمام انرژی خود را در آن بگذارید. سوال این نیست که شما تمرین را چند بار تکرار کرده اید یا چند وقت انجام داده اید. شما بطور خودکار پس از سالها تمرین ماهر نمی شوید، همچنین الزاما شما بخاطر اینکه فقط دو سال تمرین کرده اید، شاگرد ضعیفی نیستید. سوال این است که شما تا چه اندازه و با چه جدیدتی خودتان را تعلیم داده اید و کشت کرده اید.
تمرین شما باید عمق داشته باشد، و بی نتیجه است که بطور سرسری تمرین کنید. شما باید از همه تمرین خود بهره ببرید. مهم نیست که چند تکنینک را تمرین کرده اید، همیشه در ذهن داشته باشید که آنها در یک موقعیت واقعی باید موثر و قابل استفاده باشند. در تمرین خود تا سرحد مرگ کوشا باشید و حتی یک دقیقه را از دست ندهید. گاهی افرادی را می بینم که تکنیکی را نمایش می دهند که در بسیار کم معنی است، با اینکه آنها به سختی تلاش می کنند. این مایه پشیمانی است، بهتر است آنها بجای اینکه آنهمه وقت صرف می کنند، بطور کاملتر و جامع تری تمرین کنند. شخص باید ریلکس و آرام باشد و همه نیروی خود را در تمرین بگذارد.